فکر می کنم خانه ی من ... خانه ای است که با معیاری خاص و زبانی ساده و عمیق به بیان احساسی می پردازد که از درون من متجلی است. که اگر زبان انتقال این حالت با بیانی درست بازگو شود ، احساس غریب همه ما را بیان می کند. احساسی که هر یک از ما بارها و بارها در مکانهایی با این ویژگی ها که این گونه بیان شده اند ، تجربه کرده ایم. پیوستگی غریبی بین ما و حس تراوشگر این فضاها هست ... گویی از ازل ما و این حس از یک جنسیم .

طراحی این خانه نیازی به رجوع های مکرر به تجارب پیشین ندارد ... بلکه به مرور ما می آموزیم که چگونه خانه یا هر بنایی که از جنس ما و همه ماست و در درونمان نهفته آزاد کنیم و ...

                                      این خانه

                                                       خانه همه ی ماست...